Ik moet nu al 12 jaar mijn plan trekken.
Niets heeft me steun gegeven toen mijn dochter overleed.
Ik kan het nog altijd niet plaatsen.
Ik val niemand lastig met mijn problemen.
Ik keek vorige week naar Lady Gaga bij de eedaflegging van president Joe Biden. Ik was ontroerd toen ze begon te zingen. Haar outfit en vooral de duif op haar vest (mag ik dit een vest noemen of heeft het een andere naam?), de vredesduif op haar ensemble bleef me bij. De duif staat symbool voor hoop. Het symbool laat de wereld weten dat er hoop is. Haar bewegingen, haar stem, haar uitstraling, ze liet de hoop horen.
Vroeger toen er iemand stierf werd het lichaam thuis opgebaard. Mensen namen de tijd om afscheid te nemen. Voor WOI werd er zelfs gezongen, gedanst, hysterisch gedaan, geweend. Dit was goed voor de rouwverwerking. De emoties kwamen er uit. De zwarte kledij was het symbool van iemand in rouw net zoals de duif het symbool van de hoop is. Er werd aan de buitenwereld iets gezegd, iets getoond door middel van een symbool en iedereen begreep het.
De rouwverwerking in deze tijd gebeurt op een eilandje, we doen het individueel, we wenen thuis in de badkamer, we vloeken eens luid in de auto of we roepen helemaal niet meer. Als ze aan ons vragen "hoe is het ", dan zeggen we "onder de gegeven omstandigheden goed". Rouwen is hard werken, het is wroeten en nu is er zoveel afleiding dat we het rouwen gewoon niet toelaten. En dat is gemakkelijk in deze tijd want we krijgen constant prikkels binnen: GSM, sociale media, TV, fastfood, gaan werken, gaan sporten, enz Het tegenovergestelde gebeurt ook: dat we in ons verdriet blijven zitten, dat we er niet aan toekomen om ons eigen leven verder uit te bouwen. We doen het alleen, we zoeken geen hulp of we zijn boos op anderen die zoiets niet hebben meegemaakt. We blijven zitten waar we zitten.
Nu lopen we soms vast in de rouwverwerking. Waaraan merk je dit? Je hebt voor langere periode last van:
- slaapproblemen
- overweldigende angsten
- boosheid die iedereen rondom je wegduwt
- je eet veel meer of veel minder
- het schuldgevoel houdt je zo klein (zelfverwijten)
- de schaamte is zo groot dat je er niet kan over praten
- je hebt het gevoel dat je vastloopt
- je komt niet meer buiten
- je hebt geen energie meer
- je stelt je de vraag of je het leven nog leuk mag vinden
- de tafel blijven dekken voor de overledene
- lichamelijke klachten waarvoor er geen medische oorzaken te vinden zijn
- emoties en gedachten onderdrukken die te maken hebben met het overlijden
Iedere persoon rouwt anders, iedere persoon rouwt op zijn eigen manier. Soms nemen de bovenstaande symptomen voor lange tijd de overhand. Dan kan ik helpen. Ik bekijk samen met jou waar je tegen aan loopt en hoe we hiermee aan de slag kunnen gaan zodat jij je leven kan leiden zoals jij het wil, het leven dat bij jou hoort.
Wil je graag een gratis kennismakingsgesprek, klik dan hier. Binnen de twee dagen neem ik contact met je op. We bekijken samen wat jij nodig hebt en wat ik kan bieden.
met groeten
Griet
Rouwcoach
P.S. Je kan me ook volgen op Facebook: https://www.facebook.com/hetzonnigeboempje
Een duimpje geven op een bericht zorgt ervoor dat mijn bericht veel goeds kan doen voor rouwenden. Meer mensen kunnen het bericht lezen en zich erin herkennen.
P.S.1 Wil jij meer info over misverstanden, mythes, oordelen over rouwen : stuur me dan een mail info@hetzonnigebloempje.be. Je krijgt van mij een gratis, waardevol e-book waarin verschillende misverstanden beschreven staan.
P.S. 2 De Afbeelding is van Andreluiz Cunha via Pixabay
Comments