In het begin, na het overlijden, ervaren wij de pijnlijkste momenten: wij zijn pijn, we zoeken de overledene, de afwezigheid is ieder moment van de dag aanwezig en de rouw voelt alleen maar bitter aan. Na verloop van tijd zijn we geen pijn meer maar we hebben pijn, we blijven symbolisch verbonden met de overledene en de rouw voelt bitterzoet aan. De acute rouw maakt plaats voor een geïntegreerde rouw.
Door het rouwproces aan te gaan, door "ja" te zeggen tegen de rouw verschuiven we langzaam aan van acute rouw naar geïntegreerde rouw. Als ik het zo schrijf, dat lijkt het te simpel voor woorden, maar dat is het natuurlijk niet.
Volledig "ja" zeggen tegen het leven, tegen wat ons overkomt is een hele opdracht. Als het regent, dan willen we mooi weer. Als het 40 graden is, dan willen we afkoeling. Simpele voorbeelden om aan te tonen dat er vaak een innerlijke strijd gebeurt vooraleer we "ja" kunnen zeggen tegen gevoelens, gedachten, gewaarwordingen waar we niet om gevraagd hebben.
"Ja" zeggen wil ook zeggen dat je ja zegt tegen wat er is en wat er niet is. "Ja" zeggen tegen wat er is vertaal ik ook weleens als dankbaarheid. Dankbaar zijn voor al het goede in je leven.
Maar ook "ja" zeggen tegen de minder mooie kanten van het leven. Oprecht erkennen dat dat ook in jouw leven hoort. Het wil niet zeggen dat je alles goedkeurt. Je zegt "ja" tegen ik ben ziek, maar je zegt ook "ja" tegen je verlangen om terug gezond te zijn. Je zegt "ja" tegen tegen het sterven van je dierbare, maar je zegt ook "ja" tegen verlangen dat je wou dat het anders was.
Vechten, vluchten en bevriezen zijn verdedigingsmechanisme, is verzet aantekenen tegen wat er nu is. En soms kan het niet anders. De verdedigingsmechanisme horen bij het leven. Ze beschermen je en je kan jezelf de volgende vragen stellen: waar staat het vluchten of vechten voor, wat wil jij dat er niet gebeurt, waar zorgen zij voor, wat probeer jij te voorkomen door te vechten of te vluchten en wat heb je nodig zodat je verdediging een stapje kan opzij te zetten? Deze vragen helpen je om "ja" tegen het leven te kunnen zeggen.
En soms kunnen we dus nog geen "ja" zeggen, dan zeg je "ja" daar tegen. Soms is het verzet nog te groot, de innerlijke strijd is te hevig, dan is dat ook oké. Je zegt dan "ja" tegen dat je nog niet helemaal "ja" kan zeggen.
Wil dit dan zeggen dat we geen "nee" meer mogen zeggen. Uiteraard niet. Maar de "nee" ga je gemakkelijker kunnen zeggen als je eerst "ja" gezegd hebt tegen wat er is.
"Ja" zeggen gaat de verkramping van je lichaam tegen, je lichaam ontspant. Wat er ook is, het mag er zijn. Het kan weer stromen. De energie steken in wat je niet wil, komt immers vrij voor wat je wel wil. Dus er kunnen nieuwe dingen ontstaan. En je kan ook alleen "ja" zeggen in het nu. Je zegt "ja" tegen wat er nu is.
Je rouwproces start, je zegt "ja" tegen wat er is en na verloop van tijd wordt het bittere bitterzoet.
Liefs
Griet
P.S.1 Ik startte met een facebookgroep:
Wil jij jouw ervaringen maar ook je groei met mensen delen die voelen wat rouwen is, wees dan welkom. Dan ga jij je goed voelen in de groep. Het is een groep die luistert naar je twijfels, je gevoelens, de moeilijkheden die jij ondervindt tijdens de rouw, maar ook de persoonlijke groei of successen in de verf wil zetten.
P.S.2 Wil jij graag ondersteuning in je rouwproces, meld je dan hier aan en ik neem binnen de twee dagen contact met je op voor een gratis kennismakingsgesprek.
P.S.3 Je kan me ook volgen op facebook. Je krijgt tijdens de weekdagen inspiratie rond rouwen. Als je hier klikt dan kom je op mijn bericht rond vakantie en rouwen.
Kommentare