Jaren heb ik voor hem gezorgd en ineens was hij weg.
Toen stond de politie aan de voordeur en vertelde opeens over het verkeersongeval.
Hij was zo levenslustig en plots was het gedaan.
Ook al weten we dat hij gaat sterven toch blijven we hopen en kan het overlijden ineens komen. Soms weten we niet dat hij ging sterven en kregen we het onverwachts te horen.
Plots, ineens, onverwachts, opeens! Het zijn woorden die snelheid oproepen. Je kon niet meer vertellen wat je wou vertellen, je kon misschien geen afscheid nemen.
De gevolgen van geen afscheid kunnen nemen, voelen zwaar aan. Je voelt je in een achtbaan van emoties, je hebt nachtmerries, schuldgevoelens kunnen ontstaan. Diep in je hart blijf je geloven dat hij er nog wel is, dat hij thuis kan komen.
Het is helpend als je de overledene nog hebt kunnen zien. Dat weten we uit verschillende studies en uit ervaring. Het helpt je de situatie onder ogen zien. Je weet dat er iets veranderd is. Zijn lichaam voelt koud, hij ziet bleek en je voelt geen hartslag meer. Deze confrontatie zorgt ervoor dat je weet dat hij er niet meer is.
Heb je de overledene niet meer kunnen zien, dan kan het moeilijk zijn om met het rouwproces te starten. Je fantasie kan je ook meenemen over hoe hij eruit zag bij het overlijden. Je mist als het ware bewijs van het feit dat hij gestorven is.
Er worden op dit moment nieuwe vormen van afscheid nemen geïntroduceerd om wille van de corona maatregelen: foto's, vingerafdruk, zelf kist maken of beschilderen, een mooi afscheid op een later moment opnieuw organiseren, videochat of videoboodschap.
Toch kan je blijven zitten met het gevoel van "je wil nog van alles vertellen" of "je blijft hopen dat hij ooit opnieuw door de deur zal lopen".
Sta dan even stil bij dat gevoel. Soms zijn we geneigd om ervan weg te lopen: GSM, televisie, chocolade, de afwas is dan dringend. Als het je lukt, ga dan naar een plaats die betekenisvol voor jullie was. Wat had je hem nog graag willen vertellen? Hoe zou hij daarop reageren? En sluit af met een mooie herinnering te vertellen. Stilstaan bij deze gevoelens helpt je om lichamelijke en psychische klachten te vermijden. Het is niet evident in deze drukke wereld met zoveel verleiding. Het kan ook zijn dat luisteren naar je gevoelens onwennig aanvoelt.
Sta je altijd stil bij dit sluimerend gevoel, het gevoel blijft je belemmeren om je activiteiten in gang te zetten? Dan kan afleiding helpen: puzzels oplossen, tetris spelen, gaan wandelen, in de tuin gaan werken. Begin met een klein babystapje, maar begin, ook al zeg je tegen jezelf dat het maar zal zijn voor 5 minuten. Meestal duurt het dan vanzelf langer. Sluit je dag af met te vertellen waar je dankbaar voor bent, wat er gelukt is, wat je deugd gedaan heeft. Het hoeven geen spectaculaire dingen te zijn. Het zijn positieve gedachten en emoties en deze brengen meer ruimte in ons hoofd. Het vergt ook oefening en herhaling.
Soms zetten we als rouwcoach mensen in gang, soms laten we ze stilstaan. Maar vooral helpen we ze om het te ontdekken in zichzelf, waar lopen we van weg, waar botsen we tegen aan. We luisteren, reageren inlevend, oefenen samen en stimuleren om te herhalen.
Ik help je graag verder. Je kan me hier contacteren. Ik neem binnen de twee dagen contact met je op om een gratis kennismakingsgesprek te plannen. Het is voor mij belangrijk dat jij je goed voelt bij mij en mijn manier van werken.
Warme groeten
Griet
P.S. Mijn gratis rouwgids kan je ook verder helpen. Het beschrijft 5 misverstanden in verband met rouwen.
Comments