De rouw van een man.

Pol heeft last van een dreigende depressie na het overlijden van zijn zoon.

Mark werkt hard. Te hard. Maar nu gaat het even niet meer.

Sander heeft steeds vaker ruzie met zijn vrouw. Het is zijn tweede huwelijk.

Wat gebeurt er achter de veelzeggende ogen van de man die zwijgt over wat hem werkelijk beroert? Deze zin las ik in het boek "Als de man verliest, geschreven door Tim Overdiek en Wim van Lent."

Als vrouwen verliezen dan zoeken ze elkaar op. Ze voelen, ze praten en ze willen dat er naar hen geluisterd wordt. Als mannen verliezen dan gaan zij over tot actie, ze willen handelen, ze willen oplossingen zoeken.

Verlies brengt ook stress mee. Overgaan tot actie doet het stressniveau dalen bij de man. Praten is geen handelen, is geen activiteit. Vrouwen kunnen hierdoor langer blijven zitten in het verlies. Mannen kunnen daarentegen wegdraaien van het verlies. Schaamte om er niet alleen uit te geraken maakt het voor mannen lastiger om hulp te gaan zoeken. Terwijl in een veilige omgeving er een enorme last van hun schouders kan vallen. Is dit nu zo voor iedere vrouw en iedere man? Nee, rouwen blijft uniek. Maar soms de dingen duidelijk stellen kan helderheid geven, zeker als je als koppel een kind bent verloren.

In mijn blog "Het slingeren in rouw" kan je meer lezen over het duale procesmodel. Het dagelijkse leven na een ingrijpend verlies wordt inzichtelijker met dit model. In het dagelijks leven is het de bedoeling dat je enerzijds tijd neemt om bezig te zijn met het verlies, met rouwen en dat je anderzijds tijd neemt om je te richten op het leven, nieuwe dingen op te pakken, afleiding zoeken, nieuwe taken en rollen op je nemen. Hoe jij je hiertussen beweegt is persoonlijk. In het algemeen hebben mannen meer de neiging om zich te richten op het leven. Testosteron zou hier een drijvende kracht in zijn. Maar ook door hun opvoeding en socialisatie hebben ze geleerd om oplossingen te zoeken en minder aandacht te richten op hun gevoelens. Wat niet wil zeggen dat deze gevoelens er niet zijn, integendeel. Ze gaan werken in de tuin en ondertussen vloeien de tranen. Ze kunnen tijdens hun bezigheden ook de tijd nemen voor hun gevoelens. Als je de beide kanten niet opzoekt dan is er geen beweging in rouw. Je hebt de twee kanten nodig om terug richting te geven aan je leven.

Het valt ook voor dat je eerst meer tijd neemt voor het leven, om sterker te staan om dan naar het verlies te kunnen kijken.

Wat kan er gebeuren als je de rouw (als man) niet (zichtbaar) toelaat:

- misverstanden als koppel: als we het niet zien, dan is het er niet, denken we vaak. Het lijkt vaak alsof de man geen pijn ervaart. De mannen delen hun verdriet juist niet terwijl vrouwen dit wel doen. Mannen voelen dezelfde pijn maar uiten het anders. Als je dit niet weet, dan kan je als koppel verkeerde conclusies trekken. De relatie lijdt hieronder.

- stapeltjesverdriet (Sabine Noten) of gestolde rouw: opeenstapeling van verlieservaringen in een mensenleven. Als we het verdriet niet toelaten, als we het verhaal verzwijgen of niet willen zien, dan stapelt het verdriet zich op. Het is belangrijk om te kijken naar het eerste verlies. Dit gaat vaak over een verlies (ruim bekeken) toen we nog heel jong waren. Dit verlies draagt letterlijk de andere verliezen. Het kan zorgen voor verlaat verdriet. Welk verhaal vertelt jou eerste verdriet dat jij je kan herinneren? Mocht jij toen als jongen huilen? Je kan hiermee aan de slag gaan door erover te schrijven, niet alleen de feiten maar ook de gevoelens. En denk eraan huilen werkt helend. Je hoeft dit ook niet alleen te doen. Ik ben er voor jou.

- isolement: "ik zal het wel alleen doen", zei hij tegen mij. Het kwam niet in hem op om hulp te vragen terwijl zijn moeder graag wilde helpen na het overlijden van zijn vrouw. Na verloop van tijd vroeg hij ook aan zijn collega's om niet meer te vragen hoe het met hem ging. De eenzaamheid en verdriet drukte na verloop van tijd hard op hem. Hij voelde het vooral in zijn borstkas. Maar toch hield hij zijn masker op, geblokkeerd op zijn eigen eiland. Isolement is een aangeleerd gedrag om je terug te trekken van zodra het ingewikkeld wordt, lees ik in het boek. En zoals ik hierboven al geschreven heb, is socialisatie ook een belangrijk aspect hierin: meisjes ontwikkelen hun identiteit in relatie tot anderen terwijl jongens een identiteit ontwikkelen als waren ze autonoom, als een zijn in zichzelf. Hoe geraak je uit het isolement? Eerst en vooral het opmerken dat het leven zwaar voor je is, dat je er alleen voor staat. Bekijk dan welke hulpbronnen je kan inschakelen (personen of wat geeft je energie)? Je kan de volgende metafoor gebruiken: Er ligt heel wat op de zitbank. De bank heeft twee poten maar bezwijkt bijna. Jij gaat er poten bij onder zetten zodat de bank het gewicht kan dragen. Wat/wie kunnen voor jou de extra poten zijn?

- pijn in je lijf: al de emoties die bij rouw horen en het zijn er heel wat kunnen zich nestelen in je lijf. Je emoties voel je in je lichaam. En iedere emotie wil ook erkend en gehoord worden. Door het socialisatieproces zullen vrouwen hierover gemakkelijker praten met elkaar, hun zorgen delen, elkaar troosten. Vrouwen zullen de emoties bij zichzelf ook sneller herkennen. Voor mannen kan er schaamte zijn om hierover te praten. Mag je als man praten over je gevoelens? Ook deze vraag stelt zich. Mannen hebben geleerd om hun gevoelens weg te stoppen en te negeren. Een dierbare is gestorven, je rouwt en rouw laat zich voelen. Wees je bewust van de schaamte, zeg het desnoods luidop of zet het op papier. Leer je emoties te herkennen, te begrijpen, te benoemen en te hanteren. De emotie in je lichaam kan dan veranderen of ontspannen. De pijn in je lichaam vermindert totdat er zich iets nieuws voor doet waarvan je helemaal van slag bent. Maar dan weet je hoe je ermee kan omgaan.

Ik denk ook dat mannen, mannen nodig hebben. Ik denk ook dat het belangrijk is dat mannen hun verliesverhaal vertellen tegen elkaar. En ik denk tenslotte ook dat het belangrijk is om terug te kijken naar je eerste verlies. Doe het met mildheid. En je hoeft het niet alleen te doen.

Mijn programma "de kracht van schrijven" zorgt voor helderheid binnen rouw. Het helpt je om gevoelens op te merken of om gevoelens die je niet durft te uiten in het daglicht te zetten op papier. Het is een moment voor jezelf. Meer info, klik dan hier.

Wil je graag een gratis kennismakingsgesprek, klik dan hier. Binnen de twee dagen neem ik contact met je op. We bekijken samen wat jij nodig hebt en wat ik kan bieden.

met groeten

Griet

Rouwcoach

P.S. Je kan me ook volgen op Facebook: https://www.facebook.com/hetzonnigeboempje

Een duimpje geven op een bericht zorgt ervoor dat mijn bericht veel goeds kan doen voor rouwenden. Meer mensen kunnen het bericht lezen en zich erin herkennen.

P.S.1 Er zijn niet alleen misverstanden rond mannen en rouwen. Wil jij meer info over misverstanden, mythes, oordelen over rouwen : stuur me dan een mail info@hetzonnigebloempje.be. Je krijgt van mij een gratis, waardevol, dun e-book waarin verschillende misverstanden beschreven staan.

P.S.2 De mooie afbeelding is van 愚木混株 Cdd20 via Pixabay